Fotograf samouk, urodzony we Wrześni. Regionalista interesujący się historią fotografii oraz szlachetnymi metodami jej powstawania. Dokumentalista rejestrujący otaczającą go rzeczywistość. Zwolennik klasycznego dokumentu. Organizator wystaw i imprez kulturalnych we Wrześni. Założyciel kilku miejscowych klubów fotograficznych. Od 2012 roku prowadzi sekcję fotograficzną we Wrzesińskim Ośrodku Kultury, redaktor w internetowym czasopiśmie – Fototekstura.pl, założyciel wirtualnego muzeum poświęconego Wrześni na starej fotografii. Laureat nagród i wyróżnień fotograficznych, uczestnik wielu zbiorowych i indywidualnych wystaw fotograficznych.
Od codziennego otworzenia oczu do ich zamknięcia może wydarzyć się wszystko, jak i zupełnie nic. Przemierzanie tych samych dróg, poddawanie się tym samym nałogom i czynnościom – tworzy naszą rzeczywistość. Bliźniacze dni wydają się strasznie krótkie, jak mrugnięcie okiem. Chwile, które wprowadzają nas w zdumienie, zaskakują. Te, na które czekamy, rejestrujemy uważniej, priorytetowo. Inaczej podchodzimy do tej na pozór mniej fascynującej codzienności, która jest tak naprawdę bardzo ważna. To intymna czasoprzestrzeń, która opowiada o nas, a najczęściej jest też dostępna tylko dla nas. 12 klatek wyciętych z tej codzienności tworzy tytułowy indeks.
Urodzona w Ostrowie Wielkopolskim. Mieszkanka Poznania. Swoje życie zawodowe związała z fotografią. W tej dziedzinie ceni możliwość socjologicznego spojrzenia na człowieka i jego życia. Chwile, kiedy fotografuje dla siebie ceni najwyżej. W swojej fotografii nie pokazuje rzeczywistości, pragnie ją tworzyć. Inspiruje ją surrealizm oraz długie czasy naświetlania. Ma na swoim koncie udział w kilku zbiorowych wystawach fotograficznych oraz wyróżnienia w kilku konkursach fotograficznych. Aktywny uczestnik Inicjatywy FOTSPOT
Autorka w swoim cyklu zdjęć przedstawia Czarnylas. Miejscowość, której już sama nazwa nakreśla po części jej historię. Jak sama stwierdza: „Moje miejsce to nie tylko las, w którym spędzałam czas jako dziecko, do którego nadal wracam. To nie tylko rodzinny dom, czy dom Babci, którego już nie ma. Moje miejsce to emocje. Moje miejsce to ludzie. Nie zawsze widoczni, ale często odczuwalni. To emocje towarzyszące podczas bycia… z nimi, bez nich, samej lub samotnej”.
Doktorantka w Katedrze Filmu, Telewizji i Nowych Mediów UAM w Poznaniu, gdzie działalność naukową łączy z fascynacją sztuką fotograficzną. Pomysłodawczyni i organizatorka konkursu fotograficznego „Impresje Filmowe”, prowadzi warsztaty fotograficzne dla studentów i dzieci, organizatorka konferencji naukowych poświęconych związkom filmu z fotografią, pracę doktorską poświęciła polskim filmom powstającym ze zdjęć. Szczególnie interesuje ją nieoczywisty status fotografii, skąd wypływa pasja dla fotografii ulicznej, portretu i surrealizmu w zdjęciach. Od dwóch lat należy do społeczności fotografów mobilnych. Aktywny członek Inicjatywy FOTSPOT.
Przestrzeń zapośredniczona przez namacalną obecność przedmiotu, a może przestrzeń wyobrażona i nieuchwytna, jak smak proustowskich magdalenek? W jednostkach miar, w słowie czy w prostym obrazie Autorka nie potrafiła znaleźć formy dla swojej przestrzeni Dzieciństwa i Domu, dlatego wykreowała je na potrzeby projektu. Sposób, w jaki chciała wykorzystać podwójną ekspozycję ewoluował, dlatego zdecydowała się na przedstawienie przestrzeni poprzez przedmiot, który był dla Autorki jej symbolem. Wybór jednego i drugiego elementu kompozycji wynika z pobudek sentymentalnych. Autorka wybrała tylko te przedmioty i miejsca, które były dla niej najważniejsze, najładniejsze, najintensywniej zapamiętane. Wybrała nóż, który zawsze był obecny w jej codzienności oraz fotel Babci z domu, w którym spędziła większość swojego dzieciństwa.
Udostępnij:
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRead More
